کارگروه صلح وسازش شمال کشور

واحد خبر کارگروه صلح و سازش // حجت بقایی پژوهشگر و فیلمنامه نویس از بازمانده های کارکاههای فیلمنامه نویسی اساتیدی چون دکتر محمد یاوری / استاد حمید سمندریان / استاد نادر ابراهیمی / استاد عباس اکبری / استاد خسرو سینایی و ... است ، که به صورت آزاد فیلمنامه نویسی می کند . 

به گزارش یک کتاب/ در اینجا اسامی تعدادی از فیلمنامه های ایشان را جهت اطلاع مخاطبین منتشر می نماییم .

#فیلمنامه_سرباز_آناهیتا  ۱۳۷۷

#فیلمنامه_جاسوس_کچل  ۱۳۷۴

#فیلمنامه_انقلابی  ۱۳۷۵

#فیلمنامه_این_عشق_ممنوع_است   ۱۳۸۲

#فیلمنامه_مستند_آموزش_مدیریت_در_قالب_فیلم  ( مجموعه ۱۳۹۰-۱۴۰۱)

#فیلمنامه_ترشی_فروش  ۱۳۹۴

#فیلمنامه_فروش_خوب_بابابزرگ  ۱۳۹۹

#فیلمنامه_افتتاح_بزرگترین_فروشگاه_شهر ۱۳۷۶

#فیلمنامه_بت ۱۳۷۷

#داستان_اولین_بت_ساخته_شده_به_دست_انسان  ۱۳۷۷

#فیلمنامه_سلطان_ورزشها  ۱۳۸۸

#فیلمنامه_آزادی_در_چنگ_اختاپوس  ۱۳۹۰

#فیلمنامه_رانت_شیرین  ۱۳۸۶

#فیلمنامه_برنج_تلخ  ۱۳۷۹

#فیلمنامه_طنز_مجسمه  ۱۳۷۵

#فیلمنامه_گنجینه  ۱۳۷۹

#فیلمنامه_این_کودک_ترسید  ۱۳۸۹

#فیلمنامه_نذری_خاله_عذرا  ۱۳۸۴

#فیلمنامه_دختر_دریا  ۱۳۸۵

#فیلمنامه_سریال_آتش_نشان_خانواده  ۱۳۷۸

#فیلمنامه_این_سه_زن  ۱۳۸۸

#فیلمنامه_عشق_در_اسارت  ۱۳۹۲

#فیلمنامه_عشق_زنده_می_ماند  ۱۳۹۰

#فیلمنامه_عشق_معصوم  ۱۳۷۹

#فیلمنامه_مجموعه_بچه_ها_خبر  ۱۳۷۸

#فیلمنامه_خیانت_خیانت_است  ۱۳۹۹

#فیلمنامه_عاشق_معصوم  ۱۳۸۳

#فیلمنامه_لش_در_نشا  ۱۳۸۸

#فیلمنامه_گمشده   ۱۳۸۱

#فیلمنامه_آخرین_یادگاری_سروان  ۱۳۸۱

#فیلمنامه_میگ_زمینی   ۱۳۸۹

#فیلمنامه_دیگر_نمی_خواهم_اینجا_بمانم  ۱۳۹۷

#فیلمنامه_نسل_بی_دفاع  ۱۳۷۸

#فیلمنامه_مهاجرت_با_عشق  ۱۳۹۹

#فیلمنامه_قلب_عاشق  ۱۴۰۰

#فیلمنامه_فوتبالیست  ۱۳۸۱

#فیلمنامه_ارواح_سرگردان  ۱۳۷۴

#فیلمنامه_افسون  ۱۳۷۶

#فیلمنامه_سه_اپیزودی_جاسوس_اجنبی  ۱۴۰۰

#فیلمنامه_بچه_های_خیابان_انقلاب  ۱۳۷۸

#فیلمنامه_هرپاییزی_می_تواند_بهار_شود  ۱۳۷۹

#فیلمنامه_همسر_سفیر  ۱۳۸۲

#فیلمنامه_عشق_و_احترام

#فیلمنامه_مرگ_سریالی  ۱۳۸۳

#فیلمنامه_گدایان_تهران  ۱۳۸۰

#فیلمنامه_من_ایرانی_هستم  ۱۳۹۸

و . . ‌.

پس از سه سال نگارش فیلمنامه صبح تازه گیلان مرا می کشد توسط دکتر بقایی به اتمام رسید.

به گزارش واحد خبر کارگروه صلح وسازش و به نقل از رسانه نو/ حجت بقایی پژوهشگر و فیلمنامه نویس در گفتگو با خبرنگار سینمایی ما گفت : چند سال است که وقتی ناراحت و یا عصبانی می شوم ، قلم دست گرفته و فیلمنامه "کارگردانی که نمی خواست اینجا بماند " را تکمیل می کنم ، ولی این فیلمنامه خیلی کار دارد . و نمی دانم اصلا به سرانجام برسد یا خیر ، ولی همین نوشتن آن باعث آرامتر شدنم می شود، و از طرفی موجب تولد قصه ها ، ترانه ها و یادداشتها و حتی طراحی گارگاههایی شده که به نام خودم یا با همراهی و مشاوره دوستان و اساتیدم منتشر شده و یا تولید شدند ، و امروز پس از حدود سه سال بالاخره فیلمنامه ای از دل آن با موضوع درد و رنجهای یکی از همکارانم را تمام کردم .
 به گزارش خبرنگارما ، بقایی در ادامه افزود  : مدتهاست به دو تن از همکارانم فکر می کنم به دلیل تشابه موقعیت خودم با ایشان در زمان انتقالم ، ناخودآگاه مرا به یاد ایشان می اندازد ، و همیشه برایم جالب است، که چه راحت برخی افراد موجب مرگ دیگران می شوند و بعد می خندند بدون هیچ ناراحتی به همین راحتی ! موضوع این فیلمنامه راجع به همکاری اجباری ، غیرقانونی و خارج از چارچوب بنده (حجت بقایی) با (( برنامه صبح تازه )) است ، بین سالهای ۱۳۹۲ تا زمان درگذشت یکی از همکاران .

حالا چه ارتباطی بین اینها است ، و چرا می گویم همکاری اجباری ، تمام اینها را به صورت داستانی در طول فیلمنامه به تصویر کشیدم ، حالا ممکن است برداشت شخصی باشد، تخیلی باشد ، واقعیت باشد ،و ممکن است دروغ باشد . این برمی گردد به مخاطبی که فیلمنامه را مطالعه می کند .
 مخاطبین معمولا بر اساس موقعیت و جایگاه شخصی و تصوراتی که از سوژه ها دارند. راجع به فیلمنامه قضاوت می کنند . من برداشت خودم را از شرایطی که لمس کردم ، نوشته ام .
بقایی در مورد قصه فیلمنامه با اشاره به واقعی بودن قصه بیان داشت : در این فیلمنامه دو شخصیت اصلی وجود دارد ( البته با نامهای مستعار هرچند قصه را بخوانید تقریبا تمام دوستان متوجه واقعی بودن قصه خواهند شد ) ، نفر اول شخصی است  که از تهران منتقل شده و پس از ماجراهایی برای برنامه ای به نام  صبح تازه آفیش می شود ،
و علی رغم اینکه کارش نیست ((در قصه دلایل مشخص است،قضاوت با مخاطب است)) باید همکاری کند .
و شخص دوم فردی است که از واحد خبر بالاجبار به کتابخانه منتقل شده و این دو نفر در کتابخانه و در هنگام مطالعه باهم آشنا می شوند .
و در چند ملاقات اتفاقاتی می افتد که باهم دوست می شوند و کم کم همکاریشان شروع می شود تا اینکه ، ، ،
اتفاقی می افتد و ، ، ،
فیلمنامه را باید بخوانید ،
راستی دو تن از تهیه کنندگان برنامه مذکور با فاصله یکی دو سال از همدیگر بعد از مدتی فوت کردند ، که این هم در جای خودش جالب است ، در گوشه ای از فیلمنامه به صورت گذرا به آن اشاره می شود. راستش ترجیح می دهم راجع به کارگاهها و سمینارهایم وقت بگذارم ، این جور موضوعات برای تخلیه عصبانیتم از محیط اطرافم است ، و تقریبا یک نوع اعتراض است، که نمی توان برای عموم منتشر کرد، خودم به شخصه ترجیح می دهم مثبت بنویسم لیکن از سکوت مطلق بیزارم ، ظلمی می شود و بالاخره اینقدر حق داریم که کمی ناراحت شویم، خیلی جالب است برخی می گویند حتی حق نداری به خاطر اینکه حقت ضایع می شود ناراحت هم شوی !.
بقایی با اشاره به کارگاههایی که این روزها در حال طراحی و اجرا دارد می گوید : خوب در این کارگاهها در خدمت اساتیدم و با راهنماییهای ایشان زندگی و مدیریت را آموزش می دهیم و من از ایشان و از دانشپذیران یاد می گیرم ، ایده می گیرم و برای بهتر شدن تلاش می کنم ، و این فیلمنامه هم برشی از قصه زندگی در دنیای ماست ، دنیایی که همه ما در آن چه سخت و چه خوشبخت به زندگی مشغولیم .
این فیلمنامه نویس عضو جامعه بین المللی فیلمنامه نویسان در خاتمه گفت : من حرفهای خودم را در قالب نوشته هایم می زنم ، مثلا طرحهایی دارم برای بزرگداشت مرحوم (( استاد خشایار الوند )) ، (( استاد حسین پناهی )) ، (( استاد جعفربزرگی ))

و می خواهم شخصیتها و کاراکترهایی مشابه شان طراحی کنم البته هنوز خیلی کار دارد .

در صورت تولید و نهایی شدن کار صد در صد با مرتبطین هماهنگ کرده و از خانواده ایشان کسب اجازه خواهم کرد فعلا در حد طرح و ایده اولیه است ، انشالله فرصت شود ، تمام کنیم. صبح تازه برای من فرصتی فوق العاده است چون از آن ایده های فوق العاده ای می گیرم . هنوز تصمیم نگرفته ام که بیش از این برنامه را تبلیغ کنم ولی شاید گزارشات ویژه ای را برای این مجموعه در آینده تولید کنم چرا؟ چون هستم . همین و دلیل دیگری نمی خواهد ،خداوند فرصت داده از این فرصت باید بهره مند شویم وقتی می توانیم برای همدیگر کاری کنیم چرا نکنیم .این را گفتم که بدانید بنده منفی فکر نمی کنم.فقط شرایطی که با آن مواجهم گاهی حسم را خراب می کند که با تولید آن را اصلاح می کنم ، خوب چه می شود کرد این است جامعه اطراف ما .

دکتر بقایی در حاشیه این گفتگو به صورت اختصاصی به خبرنگارواحد خبر کارگروه صلح و سازش گفت : راستش من به شخصه هنرمند نیستم،ادعایش را هم ندارم لیکن با هنرمندان زندگی کرده ام و مسایل و زندگی ایشان را می بینم و می دانم و گفتن این موارد هم صرفا جنبه آموزشی دارد در پایان این گفتگو یک سئوال کوچلو می پرسم ، چرا نویسنده ای مانند "خشایار الوند" باید به آن صورت فوت کنند . یا استاد حسین پناهی در تنهایی با چنان وضعی فوت کنند ، و دهها یای دیگر . . . تمام سعی ام را می کنم و نمی خوام منفی بگم . ولی حقیقت ، یک رو دارد و  برای این سئوالها هر کس جوابی دارد و من هم جوابی ، اما جواب من بماند برای خودم . می دانید افراد را که بشناسید قضاوتتان نسبت به اتفاقات کاملا فرق خواهد کرد . خوشا به حال دو گروه یکی کسانی که کسی را نمی شناسند و یکی گروهی که درد دیگران برایشان مهم نیست ، حالا من نوعی اگر این دو خصلت را داشتم اینقدر ترمز نمی کردم برای دقت در حال مردم . و به کار و زندگی مشغول بودم و بالا رفتن پله های ترقی ، در یکی از کارگاهها که قبلا شرکت کردم مربی کارگاه می گفت : دوستان پله های ترقی را که طی می کنید اگر حواستان این طرف و آن طرف باشد سقوط می کنید . یعنی هرکسی بارخودش ،مال خودش ،آتیش به انبار خودش، ولی من می گم حواستون به اطرافتون باشه ، دلی را نشکنید،پایی را له نکنید، اشکی درنیاورید، و خلاصه مسیری را که می روید کمی با دقت راه بروید پیشرفت عالیست ، پیشرفت خوب است ولی به چه قیمتی ؟

این فیلمنامه و قصه هایی مانند آن ممکن است هیچ وقت تولید نشوند ولی همین که صدای سکوت چند نفر را به گوش برخی برسانند کفایت می کند . این فیلمنامه ها صدای فریاد خاموش دردمندانی هستند که دردهایشان را با خود به دیار باقی بردند .

#صبح_تازه_گیلان_مرا_می_کشد

#فیلمساز_ایرانی

#فیلمنامه_نویس

#فیلمساز_فقید

#درددل_فیلمساز

#هنرمند

#اخبار_فیلمنامه

#خبرنگار_سینمایی

#کارگردان_ایرانی

#سناریست_ایرانی

#سکوت_هنرمند